Natura 2000 Engbertsdijksvenen

Engbertsdijksvenen, haalbaar en betaalbaar,

De stichting heeft een brandbrief gestuurd naar staatssecretaris van Dam over het 'gehannes' van bestuur inzake het natura 2000 gebied 'de Engbertsdijksvenen'.

Bij besluit van september 2009 is het schitterende natuurgebied de Engbertsdijksvenen door minister Verburg bekrachtigd als Natura 2000 gebied. Veel is hier over gezegd en nog meer is hier over geschreven door zowel voor- als tegenstanders. Hoewel het aanwijzingsbesluit helder is over haar instandhoudingsdoelen lijkt het er op dat er een nieuwe beweging op gang komt waardoor het natuurgebied wederom onder druk komt te staan. Dat is vreemd, de besluiten zijn reeds lang genomen en duidelijk is dat er doelen zijn gesteld waarop beheer afgestemd dient te worden.

Toch menen een enkele omliggende boer en haar pachtheer het recht te hebben dat ondanks een afgerond besluit verschillende zaken te kunnen herroepen of hernieuwde inspraak te krijgen.  Dit is reden voor Leefbaar Buitengebied geweest om de Staatssecretaris van Dam een brief te sturen met haar standpunten over deze gang van zaken.

Hier treft u de brief aan: http://tinyurl.com/hj8hotr

Hier treft u de bijlagen aan: http://tinyurl.com/z7bcw7m 

CC: Tweede Kamer der Staten Generaal. Gedeputeerde Staten Overijssel, Provinciale Staten Overijssel, Gemeente Twenterand, StaatsBosbeheer, Natuur en Milieu Overijssel, Natuurmonumenten, Das en Boom, Nederlands Cultuurlandschap

Geachte staatssecretaris van Dam,

Naar aanleiding van de door ons ondersteunde en in bijlage meegestuurde verklaringen van Geert Euverman van 21 februari 2016 en Herman Stevens het volgende.

 Per besluit van september 2009 stelt de minister van Landbouw Natuur en Voedselkwaliteit het gebied de Engbertsdijksvenen definitief vast als Natura2000 gebied.

Ook dit besluit doorliep het proces van inspraak, bezwaar en beroep. Er mag dus met zekerheid gesteld worden dat het de absolute wil is van Nederland om dit gebied voor wat betreft ecologie en biodiversiteit te behouden. Het doorlopen proces is naar de stellige overtuiging van de stichting eenzelfde proces als beroep, hoger beroep en cassatie bij de Hoge Raad en dus het eindpunt[1]

 In dit besluit is helder verwoord wat verstaan wordt onder de instandhoudingsdoelstelling zijnde een vorm “die altijd verwijst naar behoud, uitbreiding van een soort of behoud, verbetering van een leefgebied”. Met klem verwijst de stichting naar de aanduiding altijd. Dit gegeven alleen al staat in schril contrast met het toestaan van een verruiming van depositieneerslag en de Programmatische Aanpak Stikstof.

Ondanks alle rapportages en alle wetenschap die klip en klaar duidelijk maken dat de huidige vorm van landbouw bedrijven schadelijk is voor de natuur in zijn algemeenheid en vooral voor gevoelige habitat typen is er omwille van de economie een Programmatische Aanpak Stikstof maatregel genomen.

De stichting is vol onbegrip. Naalle maatregelen die genomen zijn na inwerkingtreding van de Wet Ammoniak en Veehouderij is het areaal aan natuur alleen achteruit gegaan. De samenleving heeft in haar compassie met de agrarische sector na de varkenspest een miljarden kostende reconstructie betaald. Een politieke oplossing voor een sectoraal probleem. Dierziekte op dierziekten heeft ons land meegemaakt (varkenspest, blauwtong, mond en klauwzeer Q-koorts, vogelgriep, varkensgriep etc.). Veelal gepaard met weerzinwekkende beelden van dieren, hangend in grijpers van destructie wagens, op weg om vernietigd te worden. Daarnaast worden de voedselschandalen ons al geruime tijd bijna wekelijks geopenbaard.

In compassie met de agrarische sectore heeft de samenleving een warme sanering bekostigd door miljoenen dierrechten op te kopen. Deze zijn, nadat de samenleving deze betaald heeft, deels weer teruggevloeid (om niet!!) in het systeem. Er zijn burgerinitiatieven op burgerinitiatieven geweest in nagenoeg alle provincies die allen als argument hadden dat de opschaling (megastallen) een veel te grote  negatieve aanslag op de leefomgeving en de natuur heeft. Dat zijn de maatschappelijke signalen die niet verder en niet uitputtend verwerkt worden zoals dat in een behoorlijke democratie wèl zou moeten. Stemgerechtigde belanghebbende burgers mogen onderhand wat verwachten van u.

De  hoeveelheid melkvee is in de periode 2000 – 2014 vrij stabiel gebleven. Terwijl in 2015 de stapel explosief is gestegen. Er worden op dit moment zoveel koeien gemolken dat de melkveehouderij betaald krijgt om niet te melken. Kalveren worden doodgespoten omdat zij van geen enkele waarde meer zijn.

De stichting is vol onbegrip en vraagt zich af welke gekte er in de agrarische sector is gekropen die de stelling poneert dat er vanuit de natuur een bedreiging zou kunnen komen? Vooral om wille van het feit dat het klip en klaar is dat het omgekeerde het geval is. De agrarische sector produceert, vooral gelet op bovenstaande, in zijn huidige vorm economisch niet haalbaar en gezien de schade die zij aanricht aan natuur en milieu (ten koste van andere belangrijke werkverschaffende sectoren)  is deze zeker niet meer betaalbaar. Nederland was immers bereid natuurdelen te verkopen omwille van de kosten van onderhoud.

Niet voor niets zijn er landelijke en Europese doelen geformuleerd  die allen ten doel hebben behoud  en verbetering van de biodiversiteit. Een goed functionerend natuurlijk systeem en dus een goed functionerende natuur is een basisvoorwaarde voor de mensheid  om überhaupt te kunnen leven, voedsel te produceren en als bron voor medicaties.  Dat systeem staat onder druk en wordt in toenemende mate onder druk gezet door de agrarische sector. Om die druk enigszins te neutraliseren is onder andere door de, gezamelijke Europese overheden, Natura 2000 in het leven geroepen.  Gelet op het gehannes van (sommige) Nederlandse overheden, als het gaat om het omgaan met de druk vanuit de agrarische sector, begint de twijfel bij bij de burger toe te slaan of hij er nog op kan vertrouwen dat het belang van de juiste “habitat voor de mens als soort” nog wel voorop staat[2].  En als de mens dan zijn zekerheden probeert te zoeken door een toetsing te vragen bij onze enige onafhankelijk macht, dan komt deze er achter dat hij zelfs is uitgeschakeld door de Crisis- en Herstelwet om deze bescherming af te dwingen[3] [4] Dit geeft grote groepen van burgers een unheimisch gevoel en een gevoel van toenemende onzekerheid.  En voeg aan voorgaande het aan de leiband leggen van de organisaties die wel die bescherming zouden kunnen behartigen, dan neemt de onzekerheid, een onbehagen bij de betrokken burger exponentieel toe.

Staatsecretaris, burgers mogen, nu deze wèl de mogelijkheid ontnomen is van hun sociale grondrecht gebruikt te maken de toetsing bij ons onafhankelijk rechtssysteem aan te vragen, wat verwachten van u!

Concreet:

1.     De stichting verzoekt u om uitvoering te geven aan zaken waar reeds lang over beslist is en waar reeds lang een breed gedragen consensus over was bereikt. Dit zaken zijn verwoord in het Arcadis rapport van Juni 2012.

2.     Daarnaast verzoeken de stichting u een regeling tot schadevergoeding te ontwikkelen voor de natuur waarbij het behoud van de existentie van de mens als uitgangspunt van de verkapitalisering dient.

3.     Voor mocht u de mening toebedeeld zijn dat de procedure ondanks dat deze geheel doorlopen is alsnog opengebroken kan worden, dan verzoeken wij u om de natuur in geheel Nederland terug te brengen naar de begrenzing van voor de invoering van de Wet Ammoniak Veehouderij.

 Met vriendelijke groet,

 Douwe Bouma