Stankhinder
Stankhinder kan tot ernstige klachten leiden waardoor het ook onder punt 1 geplaatst had kunnen worden. Klachten als slapeloosheid, irritatie van ogen en luchtwegen zijn geen uitzondering. Onomstreden is dat stankhinder tot een aanzienlijke aantasting van het woongenot, gedragsveranderingen en stress kan leiden. In de Wet Geurhinder en Veehouderij, de nieuwe stankwet, wordt de stank geur genoemd. Deze geur wordt uitgedrukt in Odeur Units, in eenheden per m3. Volgens de GGD is er boven een waarde van 5 OU sprake van ernstige hinder.
Met name in LOGs zijn geurnormen neergelegd die veelal 14 OU of meer mogelijk maken. In dit opzicht is dit al een forse versoepeling t.o.v. eerder geldende normstellingen. In eerder gestelde normstellingen werd het cumulatieve effect (het bij elkaar optellen van verschillende stankbronnen) meegewogen terwijl dat in de huidige normstelling veelal niet het geval is. Gesteld kan worden dat voor forse delen van het buitengebied een gebrekkige normstelling geld met name in relatie tot de schaalontwikkeling.
De belangen van de bewoners klinken in het geheel niet door in deze normen. Met name bewoners en gebruikers van de LOGs lopen risico’s dat in de aangewezen gebieden nog ruimere normen komen te gelden waarvan wetenschappelijk is vastgesteld dat deze tot ernstige klachten leiden. Het standpunt van Leefbaar Buitengebied is dat het een samenleving is deze term impliceert dat indien de normeringen van dien aard zijn dat er geen leving mogelijk is er ook geen samen meer is.